Sytuacja polityczna Palestyny w czasach poprzedzających narodzenie Jezusa

Czytelnia

Sytuacja polityczna Palestyny
w czasach poprzedzających narodzenie Jezusa

Jezus Chrystus urodził się w okresie rządów Oktawiana Augusta, panującego w Imperium rzymskim od 31 r. przed Chrystusem (zwycięstwo pod Akcjum) do 14 r. po Chrystusie.

W latach 37 - 4 przed Chrystusem Palestyna pozostawała pod panowaniem Heroda Wielkiego, ustanowionego królem żydowskim przez Rzymian. Z powodu idumejskiego pochodzenia nie cieszył się on szacunkiem swoich poddanych, chociaż wydaje się, że w oczach Rzymian mógł uchodzić za zdolnego władcę. Potrafił wyrażać swój podziw dla Oktawiana Augusta (budując cesarzowi świątynie i odbudowując Samarię pod nazwą Sebaste, co po grecku oznaczało Augustus) oraz szacunek dla kultury greckiej (m.in. budując liczne gimnazjony, teatry i stadiony). Herod miał bardzo duży wpływ na obsadzanie stanowisk kapłańskich. Jego dziełem była odbudowa świątyni w Jerozolimie.

Po jego śmierci dokonano podziału królestwa między jego trzech synów (traktowanych z prawnego punktu widzenia jako wasalowie Rzymu i podlegających legatowi Syrii, Warusowi). Galilea była pod panowaniem Heroda Antypasa, noszącego tytuł tetrarchy (podobnie jak jego brat Filip, urzędujący w Cezarei Filipowej), do roku 39 po Chrystusie. Nad interesami Imperium od 6 roku po Chrystusie czuwał w Palestynie rzymski prokurator, do którego uprawnień należało m.in. obsadzanie stanowiska arcykapłana.

Interesującym faktem wydaje się to, że po 6 roku po Chrystusie na czas świąt żydowskich prokurator rzymski w Palestynie, któremu podlegały imperialne jednostki wojskowe, przenosił swoją siedzibę z Cezarei Filipowej do Jerozolimy - mógł w razie potrzeby użyć siły w zarzewiu zamieszek, zapobiegając ich eskalacji. Można zrozumieć taką ostrożność w kontekście dużego zgromadzenia ludu, żywiącego fałszywe nadzieje mesjanistyczne.

Jako kraj podległy Rzymowi, Palestyna musiała m.in. konsultować z Rzymem swoją politykę zagraniczną i dostarczać - w razie potrzeby - posiłków wojskowych. Podległość polityczna była powodem powstania ruchu oporu (głównie zeloci) i poszukiwań Mesjasza, mogącego zaspokoić oczekiwania niepodległościowe.

Podsumowując - można powiedzieć, że ówczesna sytuacja polityczna wynikała z dominującej roli rzymskiego imperium, w którego granicach nie było miejsca na niezależność. Na terenie Palestyny istniał silny opór przeciw Rzymowi, a nacjonaliści oczekiwali Mesjasza, który mógłby wyzwolić kraj spod okupacji imperium. Na tą sytuację nakładała się dyplomatyczna gra lokalnych przywódców (Herod Antypas, rzymscy prokuratorzy, przywódcy religijni).

Jeśli Twoim zdaniem powinny sie tutaj znaleźć dodatkowe, szersze informacje, prosimy o kontakt z Redakcją.

Biblia - prywatna strona o Piśmie Świętym. 2003-2024