Interpretacja starotestamentowych proroctw

Czytelnia

Interpretacja starotestamentowych proroctw
w tekstach Nowego Testamentu

Jezus ukazywał uczniom proroctwa Starego Testamentu jako świadectwo o Nim samym (Łk 24,27; J 5,39). Interpretacja proroctw powinna odtąd być skupiona na fakcie przyjścia Mesjasza: proroctwa zaczęły się wypełniać. Jezus podkreślał, że znajomość Pisma (a więc także proroctw) jest wartościowa: porównywał ją do "skarbca", z którego - stawszy się uczniem Królestwa Niebios - można wydobywać nowe i stare rzeczy (Mt 13,52). Jest zupełnie oczywiste, że wczesne chrześcijaństwo proroctwa Starego Testamentu traktowało jak natchnione Słowo Boże (stanowiły one integralną część Pisma Świętego). Proroctwa te zostały odniesione do Jezusa Chrystusa - chrześcijanie dostrzegli w nich zapowiedź tego wszystkiego, co rozpoczął Jezus. Nadało to tym proroctwom nowy sens.

Najwięcej cytatów starotestamentowych proroctw zawiera Ewangelia Mateusza - jest to zapewne związane z tym, że była to księga adresowana do ludzi, wychowanych w kręgu judaizmu, tzn. znających bardzo dobrze nasz Stary Testament i oczekujących przyjścia zapowiadanego Mesjasza. Również Dzieje Apostolskie zawierają dużo cytatów proroctw, jest to związane z opisywaniem głoszenia Dobrej Nowiny Żydom.

Można zaryzykować twierdzenie, że Nowy Testament zawiera rodzaj natchnionego przez Boga komentarza do Starego Testamentu. Dlatego warto poznać nowotestamentowe zasady interpretowania proroctw Starego Testamentu:

1. Pierwszą zasadą jest odniesienie tych proroctw do Jezusa Chrystusa. W osobie Jezusa znalazły wypełnienie wszystkie Boże obietnice.

2. Druga zasada polega na zrozumieniu symbolicznego, obrazowego języka proroctw (przykładem tego języka jest np. proroctwo zawarte w tzw. "Pieśni Zachariasza" - Łk 1,68-79). Wypełnienie proroctwa odnosi się przede wszystkim do sfery duchowej.

3. Kolejna zasada odnosi się do czasu wypełnienie proroctwa. Bóg jest ponadczasowy - i prorocy, ludzie szczególnie "odczuwający świat oczami Boga", mogli postrzegać czas inaczej niż my.

4. Należy także pamiętać o tym, że istnieje wielopoziomowość proroctw (nakładanie się na siebie pewnych obrazów, w rzeczywistości dotyczących faktów oddalonych w czasie).

5. Nowy Testament podaje nam również przykłady wskazujące na możliwość odniesienia niektórych proroctw danych Izraelowi do Kościoła (np.Dz 15,15n.).

Na koniec warto zauważyć, że w czasach apostolskich - tak jak dzisiaj - zapewne nie brakowało ludzi, dokonujących karkołomnych interpretacji proroctw biblijnych dla udowodnienia swoich tez. Pisze o nich m.in. św. Piotr - i ostrzega przed dowolnością interpretacji. O "mowie prorockiej" pisze on tak:

"Dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach. To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie."
(2P 1,19-21).

Biblia - prywatna strona o Piśmie Świętym. 2003-2024