|
||||||
|
Księgi dydaktyczne Starego Testamentu Do zbioru ksiąg dydaktycznych należy siedem Ksiąg: Hioba, Psalmów, Przysłów, Pieśń nad Pieśniami, Koheleta, Mądrości i Syracha. Pięć pierwszych tworzy zbiór Pism w Biblii hebrajskiej (dla przypomnienia - zawierającej Prawo, Proroków i Pisma); Księgi: Mądrości i Syracha - są księgami kanonu aleksandryjskiego, przyjętego przez chrześcijaństwo (nie ma ich w Biblii hebrajskiej).
W zbiorze ksiąg określanych czasem jako dydaktyczne spotykamy się z hebrajską
poezją i literaturą mądrościową, operującą przypowieściami. Podobne formy
literackie można znaleźć w twórczości sąsiednich ludów starożytnych. Jednak mimo
podobieństwa form wyrazu i poruszania podobnych tematów, dotyczących często spraw
codziennego życia - sposób traktowania rzeczywistości przez księgi Starego Testamentu
jest bardzo odległy od tego, co przedstawia literatura Egiptu i Mezopotamii. Dla
hebrajskiej mądrości biblijnej "podstawą wiedzy jest bojaźń Pańska" (Prz
1,7). Fakt istnienia Boga jest wyznacznikiem sensu ludzkiego życia, a mądrość Boża
- czyli postrzeganie świata takim, jakim go postrzega Bóg - jest istotą prawdziwej
mądrości człowieka. Taka postawę mądrości kształtuje poznawanie tych ksiąg -
Kościół docenił ich znaczenie, włączając część z nich (Psalmy) do codziennej
modlitwy (brewiarz). Dlaczego natchnieni Autorzy sięgali po poezję dla przekazania Prawdy o Bogu? Otóż
poezja, pojawiająca się w wielu miejscach Starego Testamentu (nie tylko w księgach
poetyckich), pozwalała na przekazywanie ważnych treści wszelkiego rodzaju ludziom z
wielką mocą, bez konieczności używania skomplikowanego języka. Dążenie do możliwie
pełnego wyrażenia prawdy o Bogu było główną przyczyną pojawienia się w Biblii
poezji (i wszystkich innych znanych w starożytności form literackich). Prawda o Bogu
jest szersza niż jakakolwiek pojedyncza forma literacka, dlatego w Biblii
współistnieją różne formy, przekazując nam to wszystko, czego zrozumienie jest dla
nas konieczne do zbawienia.
|
|||||
|