Czy to na pewno ta sama Biblia

Czytelnia

Czy to na pewno ta sama Biblia?...

Biblia jaką biorę do ręki trochę się różni od tej, jaką brali moi Rodzice... Można się zastanowić, na ile jest ona wiernym przekładem tekstu napisanego przez natchnionych autorów. Rozważenie tego tematu skłania do stwierdzenia, że na przestrzeni dwóch tysięcy lat liczni kopiści, tłumacze i ludzie kochający Biblię z ogromną troską i szacunkiem dla tekstu dbali o jego przekazywanie następnym pokoleniom. Mogę być spokojny - moja Biblia jest wiarygodnym przekładem oryginalnego tekstu: upewniają o tym (1) ilość kopii i ich wczesne datowanie, (2) niezwykle wierne kopiowanie tekstu, (3) dokumentacja pozabiblijna.

Ilość i wczesne datowanie kopii

Ilość kopii oraz ich wczesne datowanie potwierdzają wiarygodność Biblii w sensie jej zgodności z oryginalnymi manuskryptami. Obecnie większość naukowców za najstarszy fragment Nowego Testamentu, jaki odnaleziono, uważa datowany na około 125 rok fragment Ewangelii Jana (J 18,31-33,37), odnaleziony na terenie Egiptu na papirusie P52 (zwanym też Papirusem Rylandsa), a najstarszy pełny tekst Nowego Testamentu jest datowany na ok. 325 rok po Chr. (Kodeks Synajski). Są entuzjaści informujący o starszych znaleziskach, ale ich identyfikacja i datowanie budzą wątpliwości. Do roku 500 po Chrystusie - ilość kopii, odpisów, tłumaczeń na kilka języków ulega ogromnemu zwiększeniu, przy czym fragmenty Biblii są znajdowane na obszarze całej ówczesnej cywilizacji.

Żadne inne materiały historyczne ze starożytności nie dadzą się choćby w przybliżeniu porównać z liczbą kopii i przekładów Biblii pochodzących z czasów tak bliskich okresowi powstania.

Dotyczy to także Starego Testamentu. Zwoje z Qumran zawierają kopie wszystkich ksiąg (także ksiąg deuterokanonicznych) Starego Testamentu, z wyjątkiem Księgi Estery. Zwoje są datowane na koniec II wieku p.n.e., można porównać je z tekstem masoreckim - najstarsze kopie z 900 roku, oraz z greckim przekładem - Septuagintą, której najstarszy manuskrypt, również odnaleziony w Qumran, pochodzi z II w. przed Chr. Porównanie tak odległych w czasie kopii daje prostą odpowiedź na pytanie o to, ile błędów zrobili kopiści na przestrzeni ponad tysiąca lat oraz jak samo środowisko judaistyczne odczytywało tekst hebrajski (do czasu pracy masoretów pozbawiony przecież samogłosek!).

Niezwykle wierne kopiowanie tekstu

Wszystkie odnalezione kopie potwierdzają zdumiewająco wierne przekazywanie tekstu Starego Testamentu przez okres ponad tysiąca lat: Odnalezione różnice są bardzo niewielkie - nie powodują zniekształcenia znaczenia akapitów, nie zmieniają sensu dłuższych fragmentów i absolutnie nie mają wpływu na jakąkolwiek doktrynę (ani judaistyczną, ani chrześcijańską).

Odnalezione manuskrypty (obejmujące okres od III w. przed Chr. do XII po Chr. oraz wersje językowe: aramejskie, hebrajskie, greckie, syryjskie i łacińskie) w bardzo mocny sposób potwierdzają to, że współczesna Biblia jest godną zaufania prezentacją oryginalnych rękopisów.

Dokumentacja pozabiblijna

Dodatkowym świadectwem wiarygodności Biblii jest dokumentacja pozabiblijna (świeccy historycy epoki - Tacyt, Pliniusz, Swetoniusz, Józef Flawiusz). Stanowi ona znaczące potwierdzenie historyczności osoby Jezusa oraz jest świadectwem zaskakująco szybkiego rozwoju starożytnego Kościoła. Wiarygodność przekazu Starego Testamentu można również uznać za mocno potwierdzoną przez dokumenty (np. Kanon Ptolemeusza, rejestrujący imiona i długość panowania królów babilońskich od 747 r. przed Chr.).

Biblia - prywatna strona o Piśmie Świętym. 2003-2024